Батлейка не састарэе! |
10.02.2016 19:01 |
У апошнюю нядзелю Карнавалу, перад пачаткам Вялікага Посту, лучайскую парафію святога Юды Тадэвуша, Апостала, наведаў тэатр "Батлейка".
У склад яго уваходзяць: Алесь Лось – этнограф, музыкант, мастак, які адзіны ў Беларусі вырабляе старажытныя народныя музычныя інструменты, Алеся Сівохіна – артыстка, бард, кіраўнічка тэатра "Жывое слова" і Алёна Мялешка – скрыпачка, выкладчыца музыкі. Варта нагадаць, што Батлейка – гэта беларускі народны лялечны тэатр, які быў вядомы яшчэ з XVI стагоддзя. Гэта адзін са старажытных відаў беларускага мастацтва, гэта наша народная спадчына. Назва “батлейка” паходзіць ад горада Бэтлеем, дзе нарадзіўся Езус Хрыстус. Звычайна прадстаўленне ладзілася ў перыяд Божага Нараджэння.
Пасля нядзельнай святой Імшы для вернікаў была магчымасць акунуцца ў старажытныя беларускія традыцыі. Алесь Лось – кіраўнік тэатра, напачатку распавёў пра тое, што прадстаўленая ў Лучаі, батлейка – гістарычная, з калекцыі этнографа Шэйна. Яна з'яўляецца копіяй з Батлейкі 1860 года, прывезенай даследчыкам з Магілеўшчыны. Унікальнасцю гэтай батлейкі з'яўляецца тое, што выкарыстаныя тэксты не "мадэрновыя", а аўтэнтычныя. Музычнае суправаджэнне захавала старажытныя традыцыі народнай ігры на скрыпцы. Алесь Лось у сваім аповядзе падкрэсліў, што "Батлейка не састарэе, таму што тэксты захоўваюць сучасную тэматыку". Сцэна ўяўляе сабой двухярусную скрыню з дзверцамі, за ёй знаходзяца артысты, якія кіруюць самаробнымі лялькамі і агучваюць іх рознымі галасамі.
Прадстаўленне складалася з двух частак. Першая частка: містэрыяльная драма "Цар Ірад", другая частка: пяць інтэрмедый іранічнага характару. Гледачы выказалі сваю падзяку шчырымі апладысментамі і напрыканцы змаглі зрабіць памятнае фота з батлейкай-лялечным тэатрам. Госці таксама падзякавалі за цёплы прыём, узгадаўшы род Агінскіх разам з мэцэнаткай лучайскага касцёла – Альжбету Агінскую Пузыну, якая шмат таксама рабіла для культуры, навукі і веры. Алесь Лось падкрэсліў важнасць таго, што працягваецца і падтрымліваецца справа продкаў, спалучаецца культурнае з духоўным.
Цудоўна, што Лучай адкрыты на музыкаў, творцаў розных жанраў і накірункаў. Галоўнае, на што робіцца акцэнт – гэта захаванне нашых спрадвечных традыцый і развіцце і падтрымка новых талентаў, якімі так багата наша Радзіма. Тэкст: Алена Клімза-Колтан. Фота: кс. Мікалай Ліпскі |